Pogrzeb katolicki

"Modlitwa za zmarłych to rzecz święta i zbawienna." (por. 2Mch 12,43-45)

Chrześcijański sens śmierci ukazuje się w świetle Misterium Paschalnego Śmierci i Zmartwychwstania Chrystusa, w którym złożyliśmy naszą jedyną nadzieję. Chrześcijanin, który umiera w Chrystusie Jezusie, "opuszcza to ciało i staje w obliczu Pana".

Dzień śmierci jest dla chrześcijanina, po zakończeniu jego życia sakramentalnego, dopełnieniem nowych narodzin rozpoczętych na chrzcie; jest ostatecznym "upodobnieniem" go do "obrazu Syna", którego udziela namaszczenie Duchem Świętym; jest uczestnictwem w Uczcie Królestwa, zapoczątkowanej w Eucharystii, nawet jeśli zachodziłaby jeszcze potrzeba ostatecznego oczyszczenia, by móc przywdziać szatę godową.

Kościół, który jak matka nosił sakramentalnie w swoim łonie chrześcijanina podczas jego ziemskiej pielgrzymki, towarzyszy mu na końcu jego drogi, by oddać go "w ręce Ojca". Ofiaruje on Ojcu, w Chrystusie, dziecko Jego łaski i w nadziei składa w ziemi zasiew ciała, które zmartwychwstanie w chwale. Ofiarowanie to dokonuje się w pełni w czasie celebracji Ofiary eucharystycznej. Błogosławieństwa, które ją poprzedzają i po niej następują, są sakramentaliami.

Pogrzeb zgłaszamy w parafii zamieszkania zmarłego.

Dokumenty przy zgłaszaniu pogrzebu

- akt zgonu wystawiony przez Urząd Stanu Cywilnego

- zaświadczenie o udzieleniu sakramentu chorych i wiatyku (Komunii św.), jeśli zgon nastąpił poza parafią lub w szpitalu (wystawia je kapelan szpitala),

- zgoda proboszcza miejsca zamieszkania, jeśli pogrzeb ma się odbyć w innej parafii (zgodę należy uzyskać przed załatwianiem formalności).

Kościół zaleca pochówek ciała do ziemi, ale też nie zabrania kremacji, jeśli nie została ona wybrana z pobudek przeciwnych nauce chrześcijańskiej.

Nie odmawia się pogrzebu katolickiego samobójcom, którzy w ciągu życia okazywali przywiązanie do wiary i Kościoła.

Zgodnie ze zdaniem psychiatrów, nie ponoszą oni w pełni odpowiedzialności za swój czyn, ze względu na brak pełnej świadomości lub stan chorobowy o podłożu psychicznym.

Nie mają prawa do pogrzebu katolickiego

- notoryczni apostaci, heretycy i schizmatycy

- osoby, które wybrały spalenie ciała z motywów przeciwnych wierze chrześcijańskiej

- jawni grzesznicy, ze względu na publiczne zgorszenie wiernych

- samobójca, jeśli przed zamachem na swoje życie był powodem publicznego zgorszenia